تئاتر اوز سالهای سال است که از لحاظ مادی در سطح بد که نه ، در سطح اسفناکی به سر می برد و انگار یا کسی فریاد رس نیست و یا شاید هم خود دوستان تئاتری نمی خو.اهند کسی فریاد رس آنها باشد. در زمان تصدی اینجانب در مصاحبه ای که با پیام اوز دانشگاه آزاد داشتم همه پیشرفت های تئاتر را نام بردم و گفتم دوستان تئاتری با هزینه کاملا شخصی و با رنج و زحمت چندین ماهه یک تئاتر را بروی صحنه میبرند و تماشاگر محترم یا خوشش می آید چند بار خواهد دید و کمی از لحاظ مادی به نفع گروه خواهد شد و یا خوشش نمیاد و گروه ضرر خواهد کرد. همان موقع هم گفتم وضع حساب مالی تئاتری ها بسیار بد است و حتی برای یک کلاس آموزشی هم پول نیست. در همان موقع انجمن نواندیشان که بایستی از انها تشکر کرد بابت اینکه اقلا داد ما به جایی رسید کمکی کردند که البته برای تئاتر بزرگ اوز ناچیز بود اما ما ان را به فال نیک گرفتیم و گفتیم در آینده از گوشه کنار این شهر بزرگ و پر از خیرین بزرگوار ، بیشتر کمک خواهد شد ، لیکن درد مالی تئاتر اوز همچنان پابرجاست و این قصه ته ندارد.
عزیزی می گفت وقتی نداریم خوب نون و ماست می خوریم اما ......
خوردن نون و ماست از اول هم در تئاتر اوز انگار مرسوم بود ، همان زمان ها که دوستان برای بروی صحنه بردن یک تئاتر هزاران مشقت را به جان می خریدن چون عاشق تئاتر بودن . نسل قبل با همین نون و ماست گذران کرد ولی آیا نسل جدید هم نون و ماست خواهد خورد؟ نمی گویم نسل جدید عاشق نیست و تئاتر را نمی فهمد ، اتفاقا هم عاشق تر است و هم بهتر می فهمد چون تمام ان چیزی که الان در دسترس نسل جدید است از فضای مجازی تا حقیقی ، ذره ای در نسل قبل وجود نداشت. نسل قبل با هم دعوا می کردند و در نقد های تئاتر از خجالت هم در می آمدند و بعد دوستان صمیمی می شدند و نسل جدید نقد آکادمیک و شسته رفته می خواهد و البته با توجه به پیشرفت همه عوامل در تئاتر حق هم دارد.
بنظرم وقت آن رسیده که بفهمیم دیگر نمی توان با نون و ماست تئاتر اوز را تعالی داد زیرا :
1) آموزش و برنامه های آموزشی تئاتر نیاز به هزینه کلان دارد.
2) هیچ کسی حتی مسوولین سالن های آمفی تئاتر در شهر بدون گرفتن هزینه آن هم بیشتر از حد جیب دوستان تئاتری ، سالن در اختیار دوستان قرار نخواهند داد ( البته استثناا مسولین آمفی تئاتر کتابخانه اندیشه در این رابطه همکاری دارند و هزینه معقولی می گیرند که جای تشکر دارد ).
اگر دوستی که شش ماه زحمت می کشد ، هزینه می کند و انواع و اقسام دشواری ها را پشت سر می گذارد بخواهد 10 یا 12 میلیون تومان در یک هفته هزینه سالن هم بدهد آنوقت سودی هم از اجرای تئاترش برایش می ماند ؟
شاید در سطح کلان بگوییم این مقدار هزینه زیاد نیست اما وقتی شهر کوچکی مثل اوز را در نظر بگیریم و تماشاگرانی که برای تماشای اجرا می آیند را محاسبه کنیم به نتیجه میرسیم کار تئاتر در اوز فقط و فقط ضرر خالص است و اگر هم کاری می شود فقط همان عشق است که در نسل قدیم و جدید تفاوتی نکرده است.
3) تئاتر آکادمیک ، نقد آکادمیک و .... همه هزینه می خواهد و برای همان نون و ماست کذایی است که همه دوستان تئاتری اوز از روی تجربه و یا کلاس های مقطعی و البته خواندن کتاب و نمایشنا مه های فراوان اجرای تئاتر را در دستور کار خود دارند.
به هر روی بگذار این شروعی باشد برای اینکه مسوولین عزیز تئاتر اوز کمی بیشتر همت کنند ، تلاش را چند برابر نمایند و بودجه ای از هر جایی که خودشان صلاح میدانند برای این تئاتر بگیرند تا اقلا نسل جدید در اجراها بی دغدغه تر باشند. بخدا قسم این نسل لایق ان است که علاوه بر نون و ماست ، یه وعده هم بشقاب برنجی نصیبش شود. حق یارتان
