آشنایی با هارولد پینتر نویسنده انگلیسی ، به بهانه اجرای نمایش بالابر غذا از گروه پلاتو اوز

هارولد پینتر ، متولد 10 اکتبر 1930 و درگذشته 24 دسامبر 2008 ، در شرق لندن است. او نمایشنامه نویس ، فیلمنامه نویس ، کارگردان و بازیگر انگلیسی بود. دوران مدرسه را در شرق لندن و در محله ( هکنی ) ، گذراند و در رشته های دوی سرعت و کریکت فعالیت کرد.

پینتر در همان دوران ، در نمایش های مدرسه بازیگری می کرد و شعر می نوشت. او سپس به آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک رفت ، اما دوره ی تحصیلی اش را کامل نکرد. بعد از ان پینتر به آموزشگاه مرکزی تئاتر رفت و مشغول فعالیت شد.

دوران حرفه ای خود را به عنوان نمایشنامه نویس ، با نگارش ( اتاق ) در سال 1957 آغاز کرد.

هارولد پینتر در سال 2005 برنده جایزه نوبل ادبیات شد. او که از سال 2002 به سرطان کبد مبتلا گشته بود سرانجام در سال 2008 چشم از جهان فرو بست.

پینتر در سال 1950 اولین اشعارش را منتشر کرد و به خاطر اجراهای شکسپیر مشهور شد. از سال 1951 تا 1957 با تورهای تئاتر سنتی سفر و نقش های تاریخی و عمدتا شکسپیر را بازی کرد. در این سالها با نام ( دیوید بارون ) بازی میکرد.

نمایشنامه جشن تولد او در سال 1958 در تئاتر لیریک لندن به روی صحنه رفت و به دلیل ابعاد افسانه ایش با شکست فاحشی روبرو گشت و فقط یکهفته روی صحنه بود ، اما بعدها بیش تر از دیگر نمایشنامه هایش به روی صحنه رفت.

او را به عنوان مبتکر سبک نمایش جدید با نام ( کمدی آزارنده ) می شناسند. هارولد پینتر به عنوان یکی از بانیان تئاتر پوچ گرایی معرفی شده است. در بعضی از نمایشنامه های وی همانند پیشخدمت گنگ و یا جشن تولد ، شخصیت ها با پوچی در ابعاد مختلف روبرو می شوند. این پوچی بعضی اوقات خنده دار است ولی هدف پینتر آن است که به واقعیت برسد.

شخصیت های پینتر دیدی چند وجهی از زندگی ارایه می دهند.

 پس از دریافت جایزه نوبل ، او سخنرانی خود را بدلیل وخامت حالش نتوانست حضوری انجام دهد واین سخنرانی را با عنوان ( هنر ، حقیقت ، سیاست ) ضبط کرد و به آکادمی فرستاد و در همه جای دنیا پخش شد. او چنین شروع می کند :

در سال 1958 نوشتم : (( تشخیص بین این که چه چیز واقعی و چه چیز غیر واقعی است سخت نیست. همین طور بین چیزی که در ست است و چیزی که غلط است.

لازم نیست چیزی درست باشد یا غلط ، میتواند هم درست باشد و هم غلط. اعتقاد دارم که این تاکیدها هنوز هم در کشف واقعیت از طریق هنر ، کاربرد دارد و بنابراین به عنوان نویسنده از این تاکیدها حمایت میکنم ولی به عنوان یک شهروند باید بپرسم : درست چیست ؟ غلط چیست؟ ))