دوشنبه 14 آبان ماه 1403 و تقریبا 10 ماه پس از آخرین حضور یک نمایش از گروه های نمایشی اوز ، فرصتی دست داد تا به تماشای تئاتر دروغ اثر فلوریان زلر ،کاری از گروه نمایش صحنه اوز و به کارگردانی علیرضا خادمپور و به آذین کرامتی بنشینیم.
متن نمایشنامه را قبلا خوانده بودم و برای تماشا راس ساعت 19/45 به محل سالن آمفی تئاتر کتابخانه عمومی اندیشه اوز رفتیم. ساعت شروع نمایش در پوسترهای اعلامی 20 قید گردیده بود.
خرید بلیط از سایت lartik.ir بهترین کاری بود که از طرف گروه نمایشی انجام شده بود و کاش همان اندک بلیط فروشی درب سالن هم کلا از بین برود تا اجرای یک نمایش ، با خرید اینترنتی که الان در همه جا مرسوم است با کلاس تر شود و این نکته مثبت برای اجراهای بعد در شهرمان به فال نیک گرفته می شود.
در کنار درب سالن با خوش امد دوستان گروه نمایش روبرو گشتیم و منتظر ماندیم تا اجرا آغاز گردد. در کنار ما و راهرو کوچک کتابخانه منتهی به سالن اجرا مخاطبین نمایش مثل ما منتظر بودند و ماجرا از همین جا آغاز می گشت.
عده بسیاری از مخاطبین در آنروز را مخاطبینی تشکیل میدادند که اقتضای سنی آنها به این اجرا نمی خورد و گرچه در برخی جاها قید شده بود که برای سنین 14 سال به پایین توصیه نمی گردد ، لیکن در خصوص این متن و این اجرا وقتی کنکاش می کنیم به سن حداقل 18 و بالاتر میرسیم .
نمی دانم در بازبینی این اثر از یک روانشناس خانواده هم استفاده شده یا نه لیکن هیات محترم بازبین و بخصوص اداره محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی اوز بایستی در این خصوص بیشتر فکر میکردند. این اجرا که به تفصیل به بیان جزییات آن می پردازیم اثری بازدارنده از یک معضل اجتماعی برای جامعه خواهد بود قطعا ، و برخی عکس العمل های این مخاطبین کم سن در طول نمایش خدای نکرده در ذهن انها چیز بر عکسی حک نکرده باشد.
درباره فلوریان زلر نویسنده نمایشنامه دروغ ، در پست قبلی توضیح کامل داده شده است لیکن در خصوص واژه دروغ و کاربرد آن در جوامع امروزی بخصوص جهان سوم کمی بیشتر بدانیم.
